Saltar al contenido

Agregador de Contenidos Agregador de Contenidos

Agregador de Contenidos Agregador de Contenidos

GRAMÁTICA

ORACIÓN

- Actitud del hablante y modalidades de oración. Contraste indicativo / subjuntivo y cambiοs por referencia al presente, pasado y futuro (Ο Πέτρος ίσως αγόρασε / να αγοράσει καινούργιο αμάξι. Ο Πέτρος θα βρίσκεται τώρα / θα έχει πάει στην αντιπροσωπεία αυτοκινήτων. Θα αγόραζε / Θα είχε αγοράσει μεγαλύτερο, αν είχε περισσότερα χρήματα). 

 - Sistematización de la concordancia sujeto-predicado-atributo / complemento predicativo (Η Φανή έφτασε εξαντλημένη). Concordancia del verbo con nombres colectivos y con enumeraciones (Η συντριπτική πλειονότητα των ερωτηθέντων είναι πολύ δυσαρεστημένη με την κατάσταση / είναι πεπεισμένοι ότι τα μέσα αυτά είναι κατάλληλα). Concordancia en la pasiva con participio (Δικαίωμα ψήφου έχουν τα μέλη που είναι εγγεγραμμένα τουλάχιστον 3 μήνες).

 - Oración pasiva de proceso y de resultado (Τα κουφώματα βάφονται τώρα / έχουν βαφτεί / είναι ήδη βαμμένα). 

 - Interjecciones usuales para reaccionar en diferentes situaciones (αχ, ωχ, αμάν, αλίμονo…).

 Oración compleja

 -Subordinación adjetiva: Correlación de tiempos y modos: refuerzo y ampliación del contraste modo indicativo / subjuntivo (Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορείς να κάνεις. Υπάρχει κόσμος που ανταποκρίνεται σε τέτοια πρόκληση / Πάντα θα υπάρχει κόσμος που να ανταποκρίνεται σε τέτοια πρόκληση). Uso de oraciones especificativas y explicativas.

 - Oraciones de relativo que tienen como antecedente una oración (Είχαμε πολύ καλή αποδοχή από το κοινότο οποίο μας κάνει αισιόδοξους για το μέλλον).

 - Subordinación sustantiva: Ampliación de estructuras y uso relacionado con tiempos del pasado y el condicional (Φοβόταν μήπως δεν μπορούσε να χαρεί όλα αυτά γύρω τηςΘα μου άρεσε να είχαμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Πόσο θα ’θελα να τους τα ’λεγα κατάμουτρα όλα αυτά). Refuerzo y ampliación de estructuras con verbos de pensamiento, percepción y dicción en forma afirmativa y negativa con posible alternancia modal (Μου είπε πως θα φύγει - Δεν μου είπε πως θα φύγει - Δεν μου είπε πως θα έφευγε). Ampliación de estructuras valorativas con verbo είμαι, φαίνεται…+ adjetivo + πως / ότι / να / αν + indicativo/subjuntivo en presente, pasado y condicional (Δεν θα ήταν λογικό να έχει ενημερωθεί ο πρόεδρος; Θα σας φαινόταν περίεργο αν μαθαίνατε ότι…Όσο κι αν φαίνεται αυτονόητο ότι τα ελληνικά νησιά θα έπρεπε να διαθέτουν όλα νοσοκομείο…). Correlación de tiempos y modos: atención a la correlación con tiempos diferentes en la principal y en la subordinada (Ελπίζω να έχεις φτάσει καλά και ασφαλής. Ελπίζω να έφτασες καλά χτες).

 - Subordinación adverbial: refuerzo de estructuras trabajadas y ampliación. Temporal: expresión de simultaneidad, anterioridad o posterioridad con σαν, αφότου, πριν (να), προτού (να), μέχρι που/ να, ώσπου (να), + indicativo / subjuntivo. Modal: estructuras con σαν να, χωρίς να + subjuntivo (Μιλούσε γρήγορα, σαν να τα είχε αποστηθίσει). Causal: estructuras con δεδομένου ότι, μια και, μια που, που + indicativo. Final: estructuras con προκειμένου να, με σκοπό να + subjuntivo (Ενίσχυση άπορης οικογένειας προκειμένου να εγχειριστεί το 6χρονο κοριτσάκι της). Condicional: estructuras con εάν, άμα, σαν, έτσι και, εκτός (κι) αν, ακόμη κι αν + indicativo / subjuntivo (Εάν το μάθαινα, θα σε ειδοποιούσα / είχα ειδοποιήσει); diferentes tipos de las oraciones condicionales. Concesiva: estructuras con indicativo y subjuntivo con και ας, (ακόμη) και αν, (ακόμη) και να, όσο κι αν / και να, ό, τι κι αν / και να (Δεν έπεφτε ούτε μια σταγόνα βροχή κι ας την περιμέναμε με ανυπομονησία); oraciones con valor concesivo de hipótesis (Και να το ήξερε, πάλι δε θα μας το έλεγε). Estructuras que permiten doble selección modal y diferente conector (Αν και με κάλεσε, εγώ δεν θα πάω. Και να με καλέσει, εγώ δε θα πάω. Και να με καλούσε, εγώ δεν θα πήγαινα).  Consecutiva: estructuras con έτσι που(να), έτσι ώστε (να) + indicativo o subjuntivo.

 - Correlación de tiempos y modos en la subordinación adverbial dependiendo de si la acción se refiere al presente, pasado, futuro o a algo hipotético (Και να το ήξερε, πάλι δε θα μας το έλεγε / δε θα μας το είχε πει). Atracción modal (Θα ήθελα πολύ να με άκουγες και να με έκρινες). Atención a la posible selección modal doble con conectores que tienen más de un significado: αφού, καθώς, ενώ, για να… (Για να το λες, κάτι θα ξέρεις κι εσύ / Για να πεις κάτι τέτοιο, πρέπει να είσαι πολύ σίγουρος). 

 - Contraste de uso de conectores relacionado con el registro y el tipo de información.

  

GRUPO DEL NOMBRE

- Profundización en la concordancia en género y número de los adyacentes (determinantes y adjetivos) con el núcleo (nombre / pronombre).

- Funciones sintácticas del grupo del nombre. Formas de marcar esas funciones.

Nombre

- Femeninos imparisílabos en -ού (κουρελού); formas indeclinables de los tres géneros (μασέρ, γκαλερί, ατού); vocativos de la tradición culta (καθηγητά, δεσποινίς).Tipos alternativos cultos para el genitivo (τράπεζα / τραπέζης); el caso en palabras compuestas (του νόμου-πλαισίου, οι λέξεις-κλειδί).

 - Formación del género: femeninos mediante terminación en -ισσα, -ιδα, -τρια, -ίνα, -ού, -α, -τρα, -ειρα, -αινα, (αγρότισσα, καλλιτέχνιδα, συνδικαλίστρια, γλεντζού, συμπεθέρα, ψεύτρα, πρέσβειρα, λύκαινα); usos dobles referidos a profesiones con diferente grado de aceptación (η σύντροφος / συντρόφισσα, η λογοτέχνης / λογοτέχνιδα, η υπουργός / υπουργίνα); formas de la tradición culta (καλλιτέχνις). Nombres que no cambian de forma (αντιρρησίας, νηπιαγωγός, λέκτορας); nombres con femenino totalmente diferente (άλογο-φοράδα); nombres con tres géneros y diferentes formas (κόκορας-κότα-κοτόπουλο, βόδι-αγελάδα-μοσχάρι); nombres que presentan formas en varios géneros (γάτος-γάτα-γατί, γέφυρα-γεφύρι, ποταμός-ποτάμι); reconocimiento de nombres derivados con terminación en -τητα, -οσύνη -άδα, μάρα, -ιλίκι, -ίλα (αναγνωσιμότητα, εμπιστοσύνη, χοντράδα, σιχαμάρα, ρεζιλίκι, καπνίλα), entre otras.

 - Formación del número: nombres que no forman plural (κούραση, χάος, ηχώ, κύρος, ύφος); nombres que no forman genitivo plural (βιασύνη, ζάχαρη, μίσος, σκάλα, εκκλησούλα); nombres que forman plural con alguna variación (το πρωί / τα πρωινά); nombres con más de un plural (το χείλος-τα χείλη / τα χείλια, ο λόγος-οι λόγοι / τα λόγια); nombres de uso exclusivo en plural (περίχωρα, βαφτίσια, πεθερικά, μετρητά).

Determinantes

- Demostrativos: compatibilidad con determinantes indefinidos y numerales (εκείνοι οι άλλοι, αυτοί οι δύο). Valor espacial y temporal (εκείνο το μέρος, εκείνη την εποχή). Posición del demostrativo (εκείνα τα παλιά χρόνια - τα παλιά εκείνα χρόνια). Connotación despectiva (Τι θέλει αυτός εδώ ο τύπος;). Uso peculiar de τόσος, -η, -ο: τόσο / τόσος πολύς (τόσο / τόσοι πολλοί άνθρωποι).

- Indefinidos: καθένας καθεμία καθένα, όλος + artículo, οποιοσδήποτε οποιαδήποτε οποιοδήποτε (Χορηγείται σε οποιαδήποτε ηλικία); indeclinables κάτι (κάτι φίλοι μου, κάτι το ωραίο, κάτι τέτοιο), καθετί (καθετί καλό ή θετικό), οτιδήποτε (οτιδήποτε θέμα).

- Interrogativos y exclamativos. Consolidación.

 

Adjetivos

- Adjetivos en -ύς -εία -ύ (ευθύς, ταχύς), -άς -ού -άδικο/-ούδικο (υπναράς), -ής -ού -ήδικο (μερακλής); -ης, -ης, -ες (σαφής).

- Grados del adjetivo: grados de los nuevos tipos del nivel. Refuerzo de τόσο… όσο, όσο… τόσο y construcciones con το ίδιο / εξίσου + adjetivo + με / όσο / όπως και (Είναι εξίσου σημαντικό όσο και αναγκαίο...), περισσότερο… από, (ο) λιγότερο… από… Consolidación de la gradación sobre la comparación (πολύ / αρκετά / λίγο / σαφώς περισσότερο / λιγότερο… από…). Τérmino de la comparación introducido por από + cantidad / oración (Χρειάστηκαν περισσότερα από δέκα χρόνια... Είναι εξυπνότερος απ’ ό,τι πίστευα). Otras estructuras de grado: ιδιαίτερα, εξαιρετικά, υπερβολικά + adj. Grados formados sobre adverbios (κατώτερος, πλησιέστερος); adjetivos que no presentan grado positivo (μεταγενέστερος, προτιμότερος).  Sistematización en la formación de superlativos absolutos mediante palabras compuestas de prefijos intensivos: κατα-, υπερ-, ολο- παν-, θεο-, πεντα- (καταπράσινος, υπεραισιόδοξος, ολόλευκος, πάμπλουτος, θεόκουφος, πεντανόστιμος); con las frases όσο μπορώ, όσο το δυνατόν, όσο γίνεται (Kάπνιζε όσο το δυνατόν λιγότερα τσιγάρα); por repetición (μικρός-μικρός, φρέσκος-φρέσκος). Formación de adjetivos de grado con las terminaciones -ούλης -ούλα -ούλι (ομορφούλης). Adjetivos que no admiten grado.

- Complementación del adjetivo con oración sustantiva y construcción introducida por preposición (ικανός να εργαστεί, σίγουρη ότι θα πετύχει, κακός στο να συγκρατεί πρόσωπα και ονόματα).

- Formas de complementos del nombre alternativas al adjetivo: oración sustantiva (Η απόφασή του να πολιτευτεί αποδείχτηκε εσφαλμένη) y construcción introducida por preposición (Έχει μεγάλη δυσκολία στο να ακολουθεί οδηγίες).

 

Pronombres

- Reflexivos y recíprocos: consolidación del uso del pronombre reflexivo ο εαυτός μου, σου.... en todas las funciones (Τον ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός του. Μιλάει με τον εαυτό της). Pronombres recíprocosο ένας... (σ)τον άλλο (Αυτές οι χώρες ανταγωνίζονται η μία την άλλη).

 - Posesivos: consolidación de uso enfático (Εμένα ο γιος μου… ενώ εσένα ο δικός σου… Ήρθε κι αυτουνού η σειρά του). Uso de posesivos en expresiones (οι δικοί μου, και στα δικά σου!). 

 - Demostrativos: consolidación de αυτός, τούτος y εκείνος con adverbios εδώ y εκεί (Τούτα ’δώ είναι για σένα); valor anafórico(Μελετώντας την ιστορία, εκείνο που διαπιστώνουµε είναι…). 

 - Indefinidos: καθένας καθεμία καθένα, οποιοσδήποτε οποιαδήποτε οποιοδήποτε; indeclinables κάτι, οτιδήποτε, καθετί, κατιτί (Δώσ’ του κατιτί για να φύγει); uso de adjetivos como pronombres indefinidos: άλλος, κάποιος, κάμποσος, ίδιος, όλος… Combinación (οποιαδήποτε άλλη, τόσοι άλλοι, άλλοι τόσοι).

VERBOS

- Participio. Refuerzo de tipos en -ων, -ουσα, -ον (ο τρέχων λογαριασμός). Formas mediopasivas del presente en -όμενος, -όμενη, όμενο (εργαζόμενος, ερχόμενος). Reconocimiento de formas pasivas con reduplicación (δεδομένος, εγκαταλελειμμένος) y con aumento (προηγμένος, εσφαλμένος). Formas del participio que introducen oraciones (δεδομένου ότι, προκειμένου να). Formassustantivadas(τα προηγούμενα, οι εργαζόμενοι). Formasconnegación(μη εργαζόμενος/-η σύζυγος). 

- Gerundio: valorestemporalesdesimultaneidad(Δουλεύοντας αποκτάς εργασιακή εμπειρία) yanterioridad(Έχοντας τελειώσει τις σπουδές της, έψαχνε για δουλειά). Valorescondicionalycausal(Μόνο κάνοντας μια τελευταία προσπάθεια θα καταλάβεις. Πήρε άριστα διαβάζοντας συστηματικά). Usoconpronombrepersonalο negación(Κατηγορώντας εσάς... Μην έχοντας τίποτα να πει…). 

- Imperativo. Formación de los tipos de la voz pasiva (ετοιμάσουετοιμαστείτεπλύσουπλυθείτεπετάξουπεταχτείτε). Imperativossustantivados(Τα μαθηματικά δεν είναι παίξε γέλασε. Κουράστηκα με το ανέβα κατέβα). Oposición de construcciones con να y ας (Να έρθετε / Ας έρθετε). Εlipsis del verbo (Ησυχία! Ψηλά τα χέρια!).

- Condicional: refuerzo y ampliación para la expresión de la irrealidad. Neutralización del condicional simple y compuesto. Atracción de formas (Ήρθε, αλλά δεν είχα χρήματα, για να της έδινα / δώσω).

- Correlación de acciones y concordancia de tiempos y modos. Diferentesopciones(Θα προτιμούσα να μιλήσεις / να μιλούσες μαζί του).Correlación de tiempos en la transmisión de información según la implicación del hablante (Μου είπε ότι θα έρθει / θα ερχόταν αύριο). 

- Aspecto. Durativo o de acción habitual: presente / imperfecto / futuro continuo / subjuntivo continuo / condicional simple / imperativo continuo (Εργαζόταν εκεί επί δέκα χρόνιαΗ κλιματική αλλαγή θα προκαλεί σοβαρές επιπτώσεις στον πλανήτη). Otrasconstrucciones(Εξακολουθεί να αντιδρά βίαια. Όλο μας κατηγορεί). Contraste con aspecto puntual: aoristo / pretérito perfecto / pretérito pluscuamperfecto / futuro puntual / subjuntivo puntual / condicional compuesto / imperativo puntual. Incoativo (Νυχτώνει. Βράδιαζε. Φύγαμε). Terminativo: pretérito perfecto / aoristo / pretérito pluscuamperfecto / futuro perfecto / condicional compuesto (Έπαψε να συνεργάζεται μαζί μας). 

- Modalidad: Necesidad/ οbligación(είμαι υποχρεωμένος να... οφείλω να... Nα συμπληρώσετε την αίτηση); usos con formas puntuales y continuas. Capacidad: (είμαι / βρίσκομαι σε θέση να...). Permiso(Και δεν περνάτε; Να το υπογράψεις). Posibilidad/ Probabilidad/ Ηipótesis: formasdeindicativoysubjuntivoconθα, μπορεί να, ίσως να, πρέπει να, φαίνεται ότι, είναι δυνατόν να, είναι πιθανόν να, (λες) να… (Θα επιβιβάζονται αυτή τη στιγμή. Μπορεί και να απολύθηκε).Intención: έχω την πρόθεση να, έχω στον νου να... (Έχουν στον νου να εγκατασταθούν αλλού); Intención: σχεδιάζω να, λέω να, σκέφτομαι να,,  Σχεδίαζαν να εγκατασταθούν αλλού); otrasconstruccionesconfuturopuntualocontinuoycondicional(OΠέτρος θα αγόραζε αυτοκίνητο). Deseo: formas de indicativo y subjuntivo con να, ας, αχκαινα, μακάρινα... (Aς ερχόσουν κι εσύ. Μακάρι να συμφιλιωθούν). 

 

ADVERBIOS Y LOCUCIONES ADVERBIALES

- Grados del adverbio. Formas irregulares de uso frecuente. Formas en -ύτερα (πρωτύτερα, κοντύτερα). 

 - Expresión de circunstancias de tiempo (συγχρόνως, νυχτιάτικα, ανήμερα), lugar (επιτόπου, αντίκρυ, καταμεσής), modo (επιεικώς, παράνομα, ανάσκελα) y cantidad (εξίσου, μερικώς, πλήρως). 

 - Adverbios de duda (τάχα, δήθεν, άραγε). Refuerzo y ampliación de adverbios de negación: otros usos (Είναι όχι όμορφη, αλλά κούκλα. Μη έχοντας λεφτά, αποφάσισε να πιάσει δουλειά).

 - Adverbios oracionales indicadores de la actitud (προσωπικά, πράγματι); equivalencia de formas adverbiales con adjetivos (ανέβηκε βιαστικός / βιαστικά).

 - Adverbios sustantivados (το αύριο, το γιατί) y de uso adjetival (η γύρω περιοχή). 

 - Adverbios de tiempo compuestos con prefijos παρα- αντι-, προ- (παραπροχτές, αντιμεθαύριο, πρόπερσι).

- Locuciones adverbiales.

ENLACES

Conjunciones y locuciones conjuntivas

- Subordinantes. Consolidación en el uso de las ya trabajadas y ampliación. Temporales: σαν, πριν (να), προτού (να), μέχρι που / να, ώσπου (να). Concesivas: και ας, (ακόμη) και αν, (ακόμη) και να, όσο κι αν / και να, ό, τι κι αν / και να, έστω κι αν. Causales: δεδομένου ότι, μια και, μια που. Modales: σαν να, χωρίς να. Finales: προκειμένου να, με σκοπό να.  Condicionales: εάν, άμα, σαν, έτσι και, εκτός (κι) αν, ακόμη κι αν. Consecutivas: έτσι που (να), έτσι ώστε (να).

 - Especial atención a los conectores con doble valor: αφού, καθώς, ενώ… (Αφού επιμένεις τόσο, θα έρθω. Αφού φάει, θα ξαπλώσει).

 - Diferencias entre conectores de un mismo tipo en relación con el registro (όμως / εντούτοις, γιατί  / δεδομένου ότι - διότι). 

Preposiciones y locuciones prepositivas

- Preposiciones de la tradición culta que se suelen utilizar en un registro formal o en expresiones estereotipadas del lenguaje coloquial: ανά, διά, εκτός, εντός, επί, κατόπιν, λόγω, μείον, μέσω, περί, προ, υπό, υπέρ, χάριν, etc. (προ Χριστούπερί ανέμων και υδάτων). Regencias frecuentes. 

 - Adjetivos, verbos y adverbios con preposición (ακατάλληλος για ανηλίκους, κατευθύνεται  προς).

 - Construcciones de prep. + predicativo (Κάθισαν ανά τρεις. Δεν κάνει για δικηγόρος). En estructuras elípticas (Aπό μικρός παίζει βιολί). 

DISCURSO

Cohesión

- Procedimientos léxicos: sinónimos, hiperónimos / hipónimos (γαρδένια, κατηφές, γαρύφαλλο… > άνθη), a través de uno de los términos que entran en la definición (εκπαιδευτικός < νηπιαγωγός, καθηγητής, δάσκαλος…), nominalización (Μου απάντησε αρνητικά… Η απάντησή του ήταν αρνητική), proformas léxicas: το θέμα, το πρόβλημα, το ζήτημα, το γεγονός… (Τον ρώτησαν για τα οικονομικά της χώρας, αλλά αυτός απέφυγε να μιλήσει για αυτό το θέμα). Expresiones referenciales: ο παραπάνω, ο πιο πάνω, ο παρακάτω, ο πιο κάτω, ο συγκεκριμένος… (Ο παρακάτω πίνακας…). Elipsis del nombre núcleo de un grupo nominal, en los casos en que se sobreentiende por el contexto situacional o lingüístico (−Θα πάρεις το τρένο; −Ναι, των δέκα).

 - Procedimientos de transmisión de información y cita: correlaciones de tiempos y modos verbales según la situación enunciativa (con y sin desplazamiento temporal), el tipo de información (información / influencia; información no válida / válida en el momento de la enunciación / de validez permanente) y la intención del emisor (comprometiéndose con la veracidad de la información o sin comprometerse con ella) (Λέει ότι πάτε μαζί / Λέει να πάτε μαζί. Είπε ότι ήταν να βρέξει / Είπε ότι θα βρέξει / Είπε ότι πάντα βρέχει αυτή την εποχή); uso de expresiónes citativas: φαίνεται ότι, σύμφωνα με, κατά + grupo nominal… (Κατά τους ειδικούς…).

Organización

- La entonación y las pausas como marcadores de unidades discursivas y de relaciones de sentido: correspondencia entre unidades melódicas y signos de puntuación; identificación y producción de los patrones melódicos propios de los actos de habla y las estructuras discursivas del nivel.

- Elementos propios de la conversación (en diferentes registros y actitudes) 

 - Uso del pronombre personal explícito: como marcador de cambio de turno (−Πώς σου φαίνεται αυτό που σου λέω; −Εγώ πιστεύω ότι έχεις δίκιο); como indicador de subjetividad (−Διαφωνώ. Εγώ θεωρώ / σκέφτομαι / πιστεύω ότι…).

 - Marcadores para dirigirse a alguien según la situación: formas de tratamiento (Με συγχωρείτε... Συγγνώμη... Παρακαλώ... Κοίτα(ξε) να δεις… Κοιτάξτε να δείτε…); saludar (Πώς τα πας;... πώς είσαι;... Χαίρομαι που σε βλέπω); responder a un saludo (Περίφημα, ευχαριστώ, κι εσύ; Μια χαρά, ως συνήθως...); solicitar al interlocutor que empiece a hablar (Και συ τι νομίζεις; Για πες μου… Δε μου λες…), empezar a hablar (Να σου πω… Να σας ρωτήσω... Άκου λοιπόν…); cooperar (Μάλιστα. Βεβαίως. Φυσικά.); reaccionar (Έλα τώρα... Τι μου λες... Μη μου πεις…); reforzar (Πράγματι. Φυσικά. Ασφαλώς); implicar a linterlocutor (Έτσι δεν είναι; Όπως ξέρεις κι εσύ…); asentir, con distintos matices (Σε γενικές γραμμές, συμφωνώ); contradecir con distintos matices (Ναι μεν, αλλά... Αποκλείεται. Αδύνατον); clarificar las opiniones (Δεν θέλω να πω αυτό ακριβώς, αλλά… Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι…); demostrar implicación (Μη μου πεις! Έλα τώρα! Είναι απίστευτο!); tomar la palabra (Ήθελα να πω ότι…), iniciar una explicación (Τίποτα, απλώς… Πώς να στο πω... Άκου, λοιπόν…), repetir y transmitir (posibilidad de omisión del verbo de lengua introductor; reproducción de enunciados interrogativos; uso de expresiones citativas); interrumpir la explicación (Συγγνώμη, μια στιγμή! Συγγνώμη που σε διακόπτω, αλλά… Θα ήθελα να μου το πεις, αλλά…); anunciar el final (Εντάξει, λοιπόν... Αυτά); despedirse (Σε αφήνω τώρα. Να πηγαίνω. Σε χαιρετώ. Θα τα πούμε μια άλλη φορά).  

LÉXICO Y SEMÁNTICA

Vocabulario

- Variedad de expresiones para cumplir las funciones que se trabajan en situaciones formales e informales tanto para lengua oral como escrita. 

 - Modismos habituales y expresiones frecuentes de griego coloquial relacionados con las situaciones y temas trabajados (πιάνω την καλή, δεν το βάζω κάτω, παίξε γέλασε, είναι φως φανάρι). Reconocimiento de tacos frecuentes. 

- Refranes frecuentes (Νηστικό αρκούδι δε χορεύει). Comparaciones estereotipadas (Πονηρός σαν αλεπού).

- Principales gentilicios. Sufijos comunes (-ίτης,-αΐτης, -ιάτης, -(ι)ώτης, -(ι)ανός, -άνος, -ινός, -ιός, -ιος, -αίος, -έζος). 

- Expresiones griegas de la tradición culta paralelas o no a las correspondientes latinas de usο frecuente en español (εκ των προτέρων, εκ των υστέρων).

Formación de palabras 

- Formación de palabras por derivación sin cambio de categoría con prefijos: α-, αμφί-, ανα-, αντί-, από- , δια-, εισ-, εκ-, εν-, επι-, κατα-, μετα-, παρα-, περι-, προ-, προς-, συν-, υπερ-, υπο- (επισυνάπτωυπερέντασησυνδιάλεξη). Sustantivación con sufijos: -ας, -έας,-ιάς, -άρης, -ίτης, -ιώτης, -ίστας, -ιστής, -της, -τζής, -τίας, -ιά, -τήρι, -της, -μός, -μη, -το, -άδα, -οσύνη, -ισμός; adjetivación: -άς, -ικός, -ένιος, -ιάρης, -τός, -άτος, -ινος, -ήσιος, -αίος, -ανός, -ώδης, -τζής. Derivación verbal con un sufijo: -ίζω, -άζω, -ιάζω, -αίνω, -ώνω, -ύνω, -εύω, -άρω, -ίρω (δυσφημίζωοξύνωσαλπάρω).

- Diminutivos: -άκι, -άκης, -(αρ)άκος, -κα,-κας,-ούδι, -ούλης, -ούλα, -ούλι, -ούτσικος, -οπούλα, -όπουλο(καρδούλαχωριουδάκιφιλαράκοςκοσμάκης) y aumentativos: -ακλάς, -άρα, -αρόνα, -αρος, -ούκλα(φωνακλάςσπιταρόνα).

- Siglas y acrónimos usuales.

Significado

- Polisemia (προστάτης, κόκκαλο) y desambiguación por el contexto (Η τριανταφυλλιά / αυτό το ψάρι έχει πολλά αγκάθια). 

 - Hipersónicos / hipónimos de vocabulario de uso (όχημα-αυτοκίνητο-αμάξι-ΙΧ).

 - Reconocimiento y distinción de léxico de registro formal e informal / coloquial (απώλεια-χάσιμο, θέτω-βάζω).

 - Reconocimiento de recursos del lenguaje: metáforas y construcciones de sentido figurado frecuentes en la lengua (ο σκελετός ποδηλάτου). Metonimias de uso frecuente (Πήγαμε να πιούμε ένα ποτηράκι).

 - Palabras homófonas (ψηλός-ψιλός, κλίμα-κλήμα). Vocablos que cambian de significado según la colocación del acento y/o de la ortografía (φόρα-φορά, τζάμι-τζαμί, πολίτης-πωλητής).

FONOLOGÍA Y ORTOGRAFÍA

Recursos fónicos

- Dobles formas sin implicaciones de registro (ακόμα-ακόμη, ημέρα-μέρα). Diferenciaciones con implicaciones de sentido (λεφτά-λεπτά).

 - Estructura de la sílaba y separación silábica. 

- Acento de intensidad y reconocimiento de las sílabas tónicas. Pronunciación de sílabas con acento gráfico y de sílabas tónicas sin acento gráfico. 

 - Entonación: patrones característicos. Identificación y producción de los patrones correspondientes a la entonación enunciativa, distinguiendo tipos de aseveración. Identificación y producción de los patrones correspondientes a la entonación interrogativa. Entonación para las funciones comunicativas trabajadas.

 - Correspondencia entre las unidades melódicas y la puntuación: entonación correspondiente al punto, la coma, los dos puntos, el punto alto, los puntos suspensivos.

 - Categorías gramaticales tónicas y átonas. Agrupaciones que normalmente no admiten pausas.

Ortografía

- Usos especiales de los signos de puntuación más comunes: presencia y ausencia de punto en titulares y títulos, cantidades, fechas, etc.; coma en aclaraciones, incisos y elipsis; dos puntos en esquemas y citas textuales. Usos fundamentales de otros signos de puntuación: punto alto, puntos suspensivos, interrogación, exclamación, apóstrofο.

 - Usos discursivos de los distintos tipos de letra (normal, cursiva, negrita, subrayado) márgenes y viñetas.

 - Expresión de cifras y números: casos de escritura de las cantidades en cifras, y casos de escritura en letras; uso de la numeración ordinal con letras mayúsculas y minúsculas (Φίλιππος Β΄, α΄ έκδοση).

 - División de palabras a final de línea: grupos vocálicos y consonánticos separables e inseparables; separación de palabras con prefijos y sufijos.

 - Abreviaturas, siglas y símbolos. Tendencias en la pronunciación de siglas en griego como palabras (Γ.Σ.Ε.Ε., Ο.Ν.Ε., Ο.Α.Ε.Δ.) y como letras aisladas (Φ.Π.Α., Κ.Κ.Ε., Δ.Σ.); usos de mayúsculas, minúsculas y puntos en los distintos tipos de abreviaturas y siglas.