Atención: en el presente curso 2023-24 NO SE IMPARTE B2.1. Mantenemos, no obstante, la información correspondiente para una mejor contextualización de nuestras a enseñanzas.

---

GRAMÁTICA

ORACIÓN

- Actitud del hablante y modalidades de oración. Oración interrogativa con preposición (Κατά πόσο συμφέρει κάτι τέτοιο; Με ποιανού το μέρος είσαι; Ανά πόσα λεπτά θα γίνεται έλεγχος;). Oración exclamativa (Αυτό δα μας έλειπε! Ώστε έτσι λοιπόν! Χαρά στην υπομονή του!). Οración desiderativa (Μακάρι και να ήξερα! Ας ήμουν κι εγώ 18!). Oración dubitativa y de hipótesis con μάλλον, ίσως, θα, να, μπορεί να, λες να…

- Orden de los elementos en cada tipo de oración: posición del sujeto (Τηλέφωνο να πάρεις εσύ, όχι ο Γιάννης) y de los complementos (Τα σχολεία ανοίγουν το Σεπτέμβριο / Το Σεπτέμβριο ανοίγουν τα σχολεία). Implicaciones de significado de la diferente organización informativa del texto. Organización de los elementos para evitar la ambigüedad (Χάρισα ένα φόρεμα της αδερφής μου / Χάρισα της αδερφής μου ένα φόρεμα).

- Elipsis de elementos (Εγώ σιχαίνομαι τα έντομα, και αυτή το ίδιο). 

Oración compleja

- Coordinación copulativa, disyuntiva, adversativa, consecutiva y explicativa (afirmativas y negativas).

- Subordinación adjetiva: refuerzo en el uso de oraciones de relativo con antecedente conocido y desconocido y sin antecedente expreso introducidas por που, ο οποίος η οποία το οποίο, όποιος όποια όποιο, όσος όση όσο, ό,τι, οτιδήποτε… en todos los casos.

- Subordinación sustantiva: consolidación en el uso de oraciones sustantivas con verbos de pensamiento, percepción, dicción, deseo, duda, sentimiento, consejo, mandato y prohibición. Repetición y transmisión de información, peticiones, órdenes, consejos, etc. (Ο γιατρός με συμβούλεψε να συνεχίσω τη θεραπεία. Μου είπε πως θα προτιμούσε να έρθει άλλη μέρα). Correlación de tiempos y modos. Transformaciones implicadas en la repetición de las propias palabras o de las palabras de otros según la situación de comunicación: cambios producidos en los marcadores temporales, pronombres, etc. (Πέρασε να με δεις αύριο → Μου είπε να περάσω να τον δω την επομένη).

- Subordinación adverbial: refuerzo de estructuras trabajadas y ampliación. Temporal: expresión de simultaneidad, anterioridad o posterioridad con άμα, αφού, από τότε που, μόλις, καθώς, ενώ, όσο, εκεί που, την ώρα / τη στιγμή που, όποτε, κάθε (φορά) που, τότε που, τώρα που, + indicativo / subjuntivo.  De lugar con όπου, οπουδήποτε (Μπορεί να χρησιμοποιηθεί οπουδήποτε απαιτηθεί άμεση ανάγκη για ιατρική περίθαλψη). Modal: estructuras con όπως, καθώς, έτσι που, με τον τρόπο που, + indicativo / subjuntivo (Όλα θα γίνουν όπως πεις / όπως είπες). Causal: estructuras con επειδή, γιατί, διότι, αφού, + indicativo (Οι προτάσεις του υφυπουργού θα υλοποιηθούν διότι είναι τεκμηριωμένες και εφαρμόσιμες). Final: estructuras con (για) να+ subjuntivo. Condicional: estructuras con αν, σε περίπτωση που + indicativo / subjuntivo (Αν το έβρισκα, θα σου το έδινα); diferentes tipos de las oraciones condicionales. Concesiva: estructuras con indicativo y subjuntivo con αν και, μολονότι, παρόλο που, μόλο που, ενώ.  Consecutiva: estructuras con ώστε(να), που(να), + indicativo o subjuntivo; subordinación consecutiva intensiva: τόσο... ώστε/ που (να) (Τα πράγματα πήγαν τόσο άσχημα, ώστε αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι). 

 

GRUPO DEL NOMBRE

- Profundización en la concordancia en género y número de los adyacentes (determinantes y adjetivos) con el núcleo (nombre / pronombre).

- Funciones sintácticas del grupo del nombre. Formas de marcar esas funciones.

Nombre

- Clases de nombres y comportamiento morfosintáctico: comunes, propios, colectivos, contables y no contables. Nombres femeninos parisílabos en: -ω (Αργυρώ). Nombres masculinos / femeninos parisílabos en: -έας (συγγραφέας). Neutralización de la oposición masculino / femenino (συγγραφέας, συγγραφείς); mecanismos de recuperación de la oposición (Οι γυναίκες διερμηνείς, της γραμματέως). Formas irregulares o no asimilables a los paradigmas trabajados anteriormente: nombres neutros imparisílabos en -αν (σύμπαν), -εν (φωνήεν), -ον (προϊόν), -ως (καθεστώς), -ιμο (βάψιμο).

 - Acentuación de los nombres: variaciones de la norma. Acentuación del genitivo. Tipos masculinos en -ος y neutros en -ο que tienen diferente comportamiento en el genitivo (εκπρόσωπος / εκπροσώπου / εκπροσώπων, δισέγγονος / δισέγγονου / δισέγγονων, κείμενο / κειμένου / κειμένων, βότσαλο / βότσαλου / βότσαλων) y tipos que presentan doble forma (δάσκαλος / δασκάλου / δάσκαλου / δασκάλων / δάσκαλων). Refuerzo de los genitivos plurales de los femeninos en -α (θάλασσα / θαλασσών pero δεξιότητα / δεξιοτήτων). Variación del acento en los casos más significativos (στέλεχος / στελέχη / στελεχών).

- Sustantivación de diferentes categorías (το πέρα-δώθε, τα υπέρ και τα κατά, τα συν και τα πλην, τα πρέπει, τα πάρε-δώσε, οι μεν και οι δε...).

- Sistematización del uso de apellidos (κυρία Παπαδοπούλου / κύριος Παπαδόπουλος)

- Restos de antiguo dativo (εντούτοις, εν πάση περιπτώσει).

- Profundización en la concordancia en género y número de los adyacentes (determinantes y adjetivos) con el núcleo (nombre / pronombre). 

- Funciones sintácticas del grupo del nombre. Formas de marcar esas funciones.

Determinantes

- Artículo: elección definido / indefinido (Η κοινωνική ευημερία της χώρας. Απαιτείται μία ευρύτερη συνεργασία σε όλους τους τομείς); valor genérico del definido (Ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου); refuerzo de los casos trabajados en el nivel anterior. Valor sustantivador del neutro con adjetivo (Το παράδοξο είναι…).

 - Valor intensificador del artículo definido / indefinido (Έριχνε μια βροχή…,Έχω μια πείνα… Είναι H ομάδα.).

 - Omisión del artículo: con nombre en función de atributo (Είναι ωραίος τύπος); con nombres precedidos de preposición (σε τελευταία ανάλυση, από επιστημονική άποψη); en ciertos entornos discursivos (Ισχυρός σεισμός έπληξε τη χώρα).

 - Posesivos: consolidación de δικός, -ή, -ό + pronombre personal; posición del posesivo (Πήρα έπιπλα για το δικό μου το σπίτι. Φεύγω για το σπίτι το δικό μου).

 - Numerales. Multiplicativos: uso comparativo de διπλάσιος, τριπλάσιος + από (Παίρνει τριπλάσιο μισθό από…);  uso no comparativo de διπλός, τριπλός (διπλή κλωστή). Colectivos: μια / καμιά δεκαριά, εικοσαριά, εκατοστή, χιλιοστή, τριάδα, τετράδα, εκατοντάδες. Fracciones: cardinal + ordinal (τρία πέμπτα). Compuestos (τεσσεράμισι εκατομμύρια). Numerales con sufijo -άρης, -άρα para indicar edad. Palabras compuestas de numeral y de segundo término -ετία (πενταετία) para indicar período de años, -ήμερος (τριήμερο) para indicar período de días, -χρονος (τριαντάχρονος) para indicar edad, -ώροφος (τετραώροφο) para indicar número de pisos...

 

Adjetivos

- Variables e invariables. Consolidación de la concordancia en género (οικιακή βοηθός, σαφείς οδηγίες). Formas de especificar el género (γυναίκες πολιτικοί, ο θηλυκός ελέφαντας). Casos especiales de concordancia (Ο καναπές και οι καρέκλες είναι παλιά. Πολλά στελέχη της εταιρείας ήταν αλλοδαποί).

- Posición del adjetivo: posposición y anteposición con adjetivos especificativos (ένας μαύρος σκύλος / ένας σκύλος μαύρος, το ωραίο ταξίδι / το ταξίδι το ωραίο); posición de los adjetivos especificativos y clasificadores (ένα φαρδύ ναυτικό παντελόνι).

- Sustantivación mediante determinante (οι ασθενείς, η προϊσταμένη, το μέλλον). Adjetivos sustantivados (νέος, γέρος).

- Modificadores del adjetivo: partículas negativas, adverbios o locuciones adverbiales (οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, μια καθόλου συνηθισμένη περίπτωση), grupo nominal con preposición, acusativo y genitivo (είναι όλος χαρά, υπεύθυνος της καταστροφής / για την καταστροφή).

 

Pronombres

- Personales: consolidación formas de sujeto y formas átonas y tónicas de CD y CI: concordancia con el referente; combinatoria con doble pronombre (Σας το διαβεβαιώνω); pronombres con preposición (για σένα, αντί αυτών, μεταξύ μας, προς τα εμένα). Consolidación de las formas coloquiales αυτηνής, αυτουνού, αυτωνών en lugar de αυτής, αυτού y αυτών respectivamente. Consolidación de formas de pronombre asociadas con la partícula deíctica να (Πούντος; Νάτος!). Presencia de pronombres tónicos para marcar contraste (Πρέπει να δουλεύεις για σένα, όχι γι’ αυτούς). Diferencias con usos del español en cuanto a repetición y énfasis (Πού τα έβαλες τα βιβλία μου; Εμένα ζήτησες; Toν ξέρεις τον Βασίλη;). 

 - Interrogativos y exclamativos. Formas de genitivo ποιανού ποιανής ποιανών, τίνος (Με ποιανού το μέρος είσαι; Περί τίνος πρόκειται;).

 - Pronombres relativos: που, ο οποίος η οποία το οποίο, όποιος όποια όποιο, όσος όση όσο, ό,τι, οτιδήποτε… en todos los casos, con o sin antecedente expreso precedido o no de preposición (Άλλο είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται η κοινωνία. Οι συσκευές των οποίων η κυκλοφορία έχει διακοπεί…Το ίδιο ισχύει για όποιον κι αν έρθει… Όλα όσα πρέπει να ξέρετε…).  Usos menos comunes de που (Το σχολείο που πάω τώρα… Χθες που έριξα μια γρήγορη ματιά…).

VERBOS

- Conjugación: consolidación de las formas verbales regulares e irregulares trabajadas en niveles anteriores con verbos propios del nivel (αποδεικνύω, συνιστώ, διανέμω…).

 - Tiempos del presente. Consolidación de verbos de la 2ª conjugación con tipos I y II -άω, -άς / -ώ, -είς (βοηθώ, βοηθάς / βοηθείς).

- Tiempos del pasado. Pretérito imperfecto del tipo I de la 2ª conjugación, formas paralelas en -ούσα/-αγα (μιλούσα / μίλαγα). Formas paralelas de los tipos en -ούμουν /-ιόμουν (ασχολούνταν / ασχολιόταν).  Formación de los aoristos irregulares y de los tiempos de pasado de los verbos en -νω en general y en particular de los verbos en -αίνω (τρελαίνω / τρέλανα / τρελάθηκα, παχαίνω / πάχυνα, αρρωσταίνω / αρρώστησα, σωπαίνω / σώπασα). Otros verbos en -νω (αυξάνω / αύξησα, κρίνω / έκρινα…). Verbos de origen extranjero en -ίρω / -άρω (σερβίρω / σέρβιρα / σερβίρισα, παρκάρω / πάρκαρα / παρκάρισα). Verbos más usuales que presentan formas irregulares (προβάλλω / πρόβαλα / προβλήθηκα,  αναλαμβάνω / ανέλαβα / αναλήφθηκα, καίω / έκαψα, καίγομαι / κάηκα…). Tipos irregulares de aoristo mediopasivo (ντράπηκα, βράχηκα, φαγώθηκα…). Diferencias en la forma de un verbo simple o compuesto con preposición (λύνω / παραλύω, κόβω / διακόπτω, φέρνω / διαφέρω). Otros valores de tiempo pasado: imperfecto de cortesía (Ήθελα μια μπλούζα).

 - Tiempos de futuro. Futuro continuo, puntual y perfecto de los verbos mencionados.

 - Otros usos del indicativo. Presente: histórico (Το 1979 η Ελλάδα εντάσσεται στην ΕΟΚ); actualización del pasado en registro no formal (Πάω χθες και του λέω να με πληρώσει); valor de futuro (Αύριο φεύγουμε για διακοπές); 

 - Uso de tiempos del pasado: refuerzo del contraste aoristo / pret. perfecto / imperfecto / pluscuamperfecto. Uso del aoristo para acciones del futuro (Σε πέντε λεπτά έφτασα). Uso más frecuente del pretérito perfecto, cuando se expresa una experiencia personal (Με έχεις ακούσει ποτέ να βρίζω;). 

 - Futuros: refuerzo del contraste futuro puntual / futuro continuo / futuro perfecto.

 - Negación léxica en el verbo: α-/αν-, ξε-, από-, αντι- (αθετώ, ξεβάφω, αποκωδικοποιώ, αντιπροτείνω).

 - Usos reflexivos y recíprocos. Μarcadores de reflexividad que acompañan a formas verbales: αυτο- (αυτοκαταστράφηκε), τον εαυτό μου, σου, του... (Φροντίζει τον εαυτό του), ο ένας... (με /σ)τον άλλο (Αντιπαθεί ο ένας τον άλλο), μεταξύ + pronombre personal( Συναγωνίζονται μεταξύ τους).

 

ADVERBIOS Y LOCUCIONES ADVERBIALES

- Refuerzo de las formas adverbiales trabajadas anteriormente. 

 - Formación de adverbios a partir de participios (επειγόντως, όντως, δικαιολογημένα, εκτεταμένα) y a partir de adjetivos en -ης, -ης, -ες (λεπτομερώς, στοιχειωδώς) y en -ης, -α, -ικο (ζηλιάρικα, τσαχπίνικα).

 - Adverbios de cantidad y de otros tipos que modifican a diferentes categorías (πολιτικά ανώριμος, αισθητά βελτιωμένη εικόνα) o a otro adverbio (σκέφτονται πολιτικώς ορθά, εντελώς εσκεμμένα). 

 - Refuerzo en el uso de adverbios combinados (εκεί πέρα, εκεί μπροστά, αμέσως μετά) y de adverbios acompañados de preposición (ανεξαρτήτως από, όσο για). 

 - Adverbios de lugar como preposiciones acompañados del genitivo del pronombre personal átono (απέναντί μου, δίπλα της, δεν έχω λεφτά πάνω μου).  

ENLACES

Conjunciones y locuciones conjuntivas

- Coordinantes (para relacionar palabras y oraciones): consolidación en el uso de las ya trabajadas y ampliación: copulativas: ούτε, ούτε... ούτε...,τόσο... όσο…; aditivas: επίσης, επιπλέον, άλλωστε, εξάλλου, (και) ακόμη, εκτός τούτου; disyuntivas: είτε... είτε... θέλεις... θέλεις..., θες... θες...; adversativas: ενώ, και όμως, ωστόσο, εντούτοις, μεν... αλλά..., μόνο που, παρόλα αυτά, όχι μόνο…αλλά και; explicativas: δηλαδή; consecutivas: άρα, λοιπόν, επομένως, συνεπώς, τότε, γι’ αυτό (το λόγο).

- Subordinantes. Consolidación en el uso de las ya trabajadas y ampliación. Temporales: άμα, αφού, από τότε που, μόλις, καθώς, ενώ, όσο, εκεί που, την ώρα / τη στιγμή που, όποτε, κάθε (φορά) που, τότε που, τώρα που. Concesivas: αν και, μολονότι, παρόλο που, μόλο που, ενώ. Causales: επειδή, γιατί, διότι, αφού, που. Modales: όπως, καθώς, έτσι που, με τον τρόπο που. Finales: (για) να. Condicionales: αν, σε περίπτωση που. Consecutivas: ώστε (να), που (να). - Posible movilidad de los conectores en la oración (Μόλις τον φωνάξω, έρχεται = Έρχεται μόλις τον φωνάξω. Θύμωσα, διότι με απείλησε - *Διότι με απείλησε, θύμωσα). Posición en la frase de los conectores.

Preposiciones y locuciones prepositivas

- Refuerzo y ampliación de usos las preposiciones trabajadas anteriormente, así como de las preposiciones αντί, εναντίον, κατά, μεταξύ, παρά, προς, σαν, ως… 

 - Locuciones preposicionales: αντί για, ανάμεσα σε, εκτός από, ενάντια σε, μετά από, σε σχέση με, χάρη σε, ως προς... 

DISCURSO

Cohesión

- Mantenimiento del tema. Procedimientos gramaticales de correferencia: pronombres personales, demostrativos, posesivos, cuantificadores y adverbios o expresiones adverbiales con valor anafórico o catafórico: Usos de las formas neutras de demostrativo: αυτό που, αυτό, εκείνο… (Με προσέβαλε, κι αυτό δεν του το συγχωρώ).

- Concordancia de tiempos verbales adecuada a las relaciones discursivas. Progresión en el tiempo, superposición de eventos, salto atrás; desplazamientos de los valores de los tiempos verbales (presente por pasado para actualizar información; futuro continuo y futuro perfecto de hipótesis; pasado por presente con valor de cortesía).

- Conectores. Sumativos: όχι μόνο…αλλά, επιπλέον, επίσης. Contraargumentativos para introducir un argumento contrario: παρόλα αυτά, ωστόσο; para indicar contraste entre elementos: ενώ, αντιθέτως, αντίθετα; y para matizar el primer elemento de la argumentación: πάντως, έτσι κι αλλιώς, όχι πως… αλλά; justificativos: αφού, μια και, μια που… Consecutivos: συνεπώς, κατά συνέπεια, επομένως. 

Organización

- Marcadores en función del texto y del registro. De iniciación: fórmulas de saludo (Αξιότιμε / Αγαπητέ κύριε. Πέρασε πολύς χρόνος από τότε που… Πάει πολύς καιρός που… Χρόνια και ζαμάνια! Χαίρομαι που σε / σας βλέπω); presentación (Λέγομαι… Ονομάζομαι… Το όνομά μου είναι…Θα ήθελα να σας γνωρίσω / συστήσω…); introducción del tema (Θα ήθελα / Θα επιθυμούσα να σου / σας πω / μιλήσω / αναφέρω / ενημερώσω…); introducción de un nuevo tema (Παράλληλα… Με την ευκαιρία… Αλλάζοντας θέμα…). 

 - De estructuración: ordenadores de apertura (Αρχίζοντας… Αρχικά… Στην αρχή… Κατ’ αρχάς… Πρώτον… Δεύτερον… Τρίτον… Πρώτα… Πρώτα απ’ όλα…), ordenadores de continuación (Επίσης… Από την άλλη (πλευρά)…); ordenadores de cierre(Τελειώνοντας… (Στο) τέλος… Τελικά…); comentadores (Ωραία λοιπόν…); digresores( Με την ευκαιρία…).

 - De reformulación: explicativos (Δηλαδή… Με άλλα λόγια... Συγκεκριμένα...); rectificativos (Για την ακρίβεια…), de distanciamiento (Πάντως... Έτσι κι αλλιώς…) y recapitulativos (Συμπερασματικά... Συνοψίζοντας... Περιληπτικά...).

 - Puntuación y párrafos. Empleo de los signos de puntuación como marcadores del discurso (con especial atención al significado discursivo de los signos: punto, punto y coma, puntos suspensivos, interrogación, exclamación). Correspondencia entre los párrafos y los temas del discurso. 

 - Marcas gráficas de clasificación, énfasis, referencias (convenciones de distribución y organización del texto para esquemas e índices; tipos de letras, márgenes, subrayados y comillas).

 - Recursos para las reacciones esperadas en las situaciones e intercambios usuales (“pares adyacentes”): preguntar por una persona al teléfono-responder (−Γεια σου / σας, μου δίνεις / δίνετε τον / την… + σε / σας παρακαλώ; Τηλεφωνώ εκ μέρους…−Μην κλείσετε, μια στιγμή παρακαλώ, σας συνδέω αμέσως. −Συγγνώμη, αυτή τη στιγμή απουσιάζει / είναι απασχολημένος... δεν μπορεί να σας εξυπηρετήσει / βρίσκεται εκτός γραφείου / υπηρεσίας...); preguntar por el estado general de las cosas-responder (−Πώς πάει η δουλειά; −Καλά, ευχαριστώ. −Όλα πάνε κατ΄ ευχήν / κατά διαόλου / απ΄ το κακό στο χειρότερο); ofrecer-aceptar (−Είσαι για…/ θα σου άρεσε να… −Ευχαρίστως.  Θα τα περάσουμε / θα είναι  φανταστικά / τέλεια / καταπληκτικά... Έλα, πάμε… −Φαντάζομαι / Υποθέτω ότι θα ήθελες… −Φυσικά και θα μου άρεσε... Τρελαίνομαι για...); rehusar-insistir (−Λυπάμαι, αλλά… Δυστυχώς…−Είσαι σίγουρος; Μα γιατί; Έλα μωρέ, αφού…−pedir un favor-aceptar (−Θα μου κάνεις μια χάρη / Θα ήθελα / Χρειάζομαι να μου κάνεις μια χάρη. −Φυσικά. Οπωσδήποτε. Βεβαίως. Ευχαρίστως. Ό,τι θέλεις. −Αν δεν σας κάνει κόπο… / θα σας ήταν εύκολο… −Με μεγάλη μου χαρά / ευχαρίστηση); pedir ayuda-conceder ayuda (−Βοήθησέ με... Μπορείς να με βοηθήσεις... Αν μπορούσες να μου δώσεις ένα χεράκι... −Φυσικά. Οπωσδήποτε. Βεβαίως. Ευχαρίστως. Με μεγάλη μου χαρά / ευχαρίστηση / ικανοποίηση); pedir un objeto-darlo (−Μου δίνεις… / Μπορείς να μου δώσεις… / Δώστε μου…/ −Σας είναι εύκολο να…−Ναι, βεβαίως, πάρτο. Πάρτε το. Μάλιστα. Φυσικά); hacer un cumplido-quitar importancia (−Είσαι ο καλύτερος φίλος του κόσμου...−Είστε εκπληκτική μαγείρισσα. −Έλα τώρα, υπερβάλλεις −Υπερβολές. Με κολακεύετε), etc.

 

LÉXICO Y SEMÁNTICA

Vocabulario

- Variedad de expresiones para cumplir las funciones que se trabajan en situaciones formales e informales tanto para lengua oral como escrita. 

 - Ampliación del vocabulario de las situaciones y temas trabajados (μερική / πλήρης απασχόληση, βασικός μισθός, σύμβαση, ταμείο ανεργίας); variantes (formal-informal) estándar y registros familiares o profesionales. 

 - Colocaciones de uso frecuente (για τα μάτια του κόσμου, βάζω τέρμα, περνάω απαρατήρητος).

 - Reconocimiento del lenguaje de los diccionarios: terminología y abreviaturas.

Formación de palabras 

- Formación de palabras por derivación sin cambio de categoría con prefijos: α-, αμφί-, ανα-, αντί-, από- , δια-, εισ-, εκ-, εν-, επι-, κατα-, μετα-, παρα-, περι-, προ-, προς-, συν-, υπερ-, υπο- (επισυνάπτω, υπερένταση, συνδιάλεξη). Sustantivación con sufijos: -ας, -έας ,-ιάς, -άρης, -ίτης, -ιώτης, -ίστας, -ιστής, -της, -τζής, -τίας, -ιά, -τήρι, -της, -μός, -μη, -το, -άδα, -οσύνη, -ισμός; adjetivación: -άς, -ικός, -ένιος, -ιάρης, -τός, -άτος, -ινος, -ήσιος, -αίος, -ανός, -ώδης, -τζής. Derivación verbal con un sufijo: -ίζω, -άζω, -ιάζω, -αίνω, -ώνω, -ύνω, -εύω, -άρω, -ίρω (δυσφημίζω, οξύνω, σαλπάρω).

- Formación de palabras por composición (φτωχόσπιτο, γλυκόξινος, ανοιγοκλείνω).

- Familias de palabras (προβάλλω-προβολή-πρόβλημα).

- Onomatopeyas (σφυρίζω, γαβγίζω).

- Siglas y acrónimos usuales.

Significado

- Campos asociativos de los temas trabajados (Κλίμα: καταιγίδα, χαλάζι, ομίχλη, κατακλυσμός, ξηρασία…).

 - Palabras de significado abierto (λέω, κάνω, παίρνω) y sustitución por las correspondientes precisas en el contexto (Λέω: εκφράζω, εξηγώ, διηγούμαι, ανακοινώνω, παραδέχομαι…).

 - Palabras sinónimas o de significado próximo relacionadas con las situaciones y temas trabajados (ημερομίσθιο-μεροκάματο, απορρίμματα-σκουπίδια) y antónimos (παραδίδω-παραλαμβάνω, προσλαμβάνω-απολύω). Usos diferenciados según el registro utilizado. 

 - Campos semánticos de las situaciones y temas trabajados (βάζο, κουτάκι, τενεκεδάκι, φιαλίδιο…). 

 - Palabras próximas formalmente que suelen producir dificultad (λήξη-λύση-λήψη, οφείλω-ωφελώ, ανεργία-απεργία). Falsos amigos e interferencias léxicas frecuentes con la lengua materna u otras segundas lenguas (σκεπτικός, ομιλία, αποκαλυπτικός).

FONOLOGÍA Y ORTOGRAFÍA

Recursos fónicos

- Refuerzo en el reconocimiento y producción de los fonemas vocálicos y consonánticos. Insistencia en los fonemas y variantes de realización que presentan mayor dificultad.

- Fonemas vocálicos: insistencia en la correcta distinción y articulación de los fonemas vocálicos, en las distintas posiciones. Atención a las secuencias más extrañas al hispanohablante en el interior de palabra (βορειοευρωπαίος /ioe/, νοτιοανατολικός /ioa/…). Diptongos, triptongos e hiatos.

- Fonemas consonánticos: sistematización fónica de las letras o grupos de letras que representan varios sonidos (κ, γ, χ) y de los sonidos representados por varias letras (/b/, /g/, /d/, /v/, /f/, /z/). Realizaciones prenasalizadas de /b/, /d/ y /g/ en interior de palabra o de sintagma. Neutralización de /s/ y /z/ según el entorno (φοβίζω, να φοβίσω, φοβισμένος).

Ortografía

- Consolidación de la correspondencia entre fonemas y letras / signos. 

 - Ortografía de las palabras de origen extranjero; simplificación o adecuación a la ortografía (βόλεϊ/ βόλλεϋ, φεριμπότ/ φέρρυ-μπωτ, ντοκιμαντέρ/ ντοκυμανταίρ). Consolidación en el uso de las mayúsculas: mayúsculas iniciales en nombres de individuos y realidades únicas (Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας / η κυρία πρόεδρος. Ο πλανήτης Γη / σε όλη τη γη); conceptos absolutos (Ελευθερία, Αδελφότης, Ισότης).

 - Tilde: consolidación de las reglas generales de acentuación gráfica del griego; relación entre reglas de acentuación gráfica y pronunciación; combinación de diéresis con tilde (Ροΐδης, προϋπόθεση, αραχνοΰφαντος).