Saltar al contenido

Agregador de Contenidos Agregador de Contenidos

Agregador de Contenidos Agregador de Contenidos

GRAMÁTICA

ORACIÓN

- Actitud del hablante y modalidades de oración. Oración imperativa con pronombre(s) anafórico(s) / catafórico(s): (Δώσ’ μου το). Oración desiderativa: μακάρι + partícula να + imperfecto (Μακάρι να ήξερα ιταλικά!).

- Oraciones impersonales con el verbo en tercera persona de plural y sin sujeto explícito (Το είπαν στην τηλεόραση) y con el verbo en segunda persona de singular (Με το πλοίο ταξιδεύεις άνετα).

-Subordinación sustantiva referida al presente, futuro y pasado para las funciones trabajadas. Construcción única con verbo conjugado(Θέλω να καπνίσωΔεν πρέπει να καπνίζω). Sistematización de estructuras para expresar deseo, duda, probabilidad, órdenes, consejos, peticiones, sentimientos y gustos (Ελπίζω να έχει πάρει το τρένοΉθελα να έβγαινες γρήγορα). 

- Subordinación adjetiva especificativa y explicativa con antecedente expreso conocido ο sin antecedente: που ο οποίοςη οποίατο οποίο όποιος+ indicativo. Concordancia del relativo con el antecedente (Ο κύριος για τον οποίο ρωτάτε δε μένει εδώ). Combinaciones más frecuentes de preposición + artículo + pronombre relativo (για την οποία). Oraciones de relativo con antecedente expreso desconocido y verbo en subjuntivo (Ψάχνω για κάποιον που να μιλάει ελληνικά).

-  El estilo indirecto (Μας είπαν ότι ήταν κλειστό). Transmisión de órdenes, peticiones y consejos con subjuntivo (Σας είπα να το κλείσετε). Correlación de tiempos y modos. Transformaciones implicadas en la repetición de las propias palabras (Δώσ’ της τοσε παρακαλώΤι είπεςΝα της το δώσεις) o de las palabras de otros («Έλα να με συναντήσεις αύριο στο σπίτι μου» Μου είπε να τον συναντήσω σήμερα στο σπίτι του), de acuerdo con las situaciones de comunicación.

- Subordinación adverbial causal con los enlaces γιατί, επειδή; consecutiva con ώστεconcesiva con αν και, ενώ; modal con όπως; condicional con ανεάν; temporal de anterioridad referida al pasado y al presente con indicativo con όταν, μόλις + γυρίζω γύριζα γύρισα; temporal de anterioridad referida al futuro con subjuntivo con: όταν, μόλις+ γυρίσω; temporal de posterioridad con subjuntivo con πριν + γυρίσω; final con (για) να. 

-Ampliación de estructuras para expresar certeza, opiniones (νομίζωπιστεύω ότι πως+ indicativo / δε νομίζωδεν πιστεύω + subjuntivo; φαίνεται + adjetivo + subjuntivo).

-Correlación de tiempos y modos.

 

GRUPO DEL NOMBRE

Nombre

- Caso genitivo: uso como objeto indirecto (Αγόρασα της Μαρίας ένα τετράδιοΤου Γιάννη του άρεσε πολύ το έργο).

-Nombres sin genitivo: singular y plural: diminutivos en -άκι (παιδάκι); y plurales: (άνοιξη, ζάχαρη, σκάλα). 

- Aspectos relevantes del número. Nombres acabados en: -άι (τσάι- τσάγια) y -όι (ρολόι-ρολόγια); topónimos plurales referidos a una ciudad: masculinos (οι Δελφοί), femeninos (οι Σέρρες),neutros (τα Γιάννενα, τα Χανιά); nombres de uso frecuente en plural (τα μαλλιά) o de uso exclusivo en plural (τα γενέθλια).

- Formas alternativas de complemento del nombre: nombre en aposición en el mismo caso (Συνάντησα χθες τη Μαρία, τη νύφη της); nombre en acusativo (ένα σωρό πράγματα); construcción introducida por preposición (Άφησα τα ρούχα για πέταμα στην πόρτα).

Determinantes

- Indefinidos: sistematización de las concordancias de los exponentes de niveles anteriores (κανένας συνάδελφοςόλος ο κόσμος, λίγοι άνθρωποι, πολλές ευκαιρίες, μερικές προσπάθειες,...). Uso de la negación independientemente de la posición postverbal o preverbal de κανένας (Δε ζήτησε άδεια κανένας φοιτητήςΚανένας φοιτητής δε ζήτησε άδεια). Usos del indefinιdo άλλος -η, -ο (άλλος έναςένας άλλοςάλλα τόσα λεφτάκανέναςκάποιοςποιοςόποιοςκάτιτίποταάλλος). Uso de κάποιος, -α, -ο (κάποια λύση); μόνος, -η, -ο + μου, σου του... (Ήρθε μόνος του); Indefinidos ολόκληρος, -η, -ο y (o) ίδιος, (η) ίδια, (το) ίδιο.

-Relativos indefinidos: ό,τι (Ό,τι ώρα έρθεις...); όσος, -η, -ο (Όσοι φίλοι θέλουν...); όποιος, -α, -ο (Όποιο σπίτι δεις...).

-Numerales: Fraccionarios: μισός,-ή, -ό y su forma en composición: (ή)μισι (ενάμισηςμιάμισηενάμισιτρεισήμισιτριάμισι...). Palabras compuestas de numeral y de segundo término:-ώροφος (τετραώροφο), -κλινος (δίκλινο).

 

Adjetivos

- Modificadores del adjetivo: adverbio (βαθιά λυπημένος), determinante (πόσο άδικο)construcción introducida por preposición (χαρούμενη για την επιτυχία της)verbo en subjuntivo (έτοιμος να φύγει)nombre en acusativo (γεμάτος ελπίδες).

- Sustantivación del adjetivo mediante el uso del artículo (το εξωτερικό). 

- Adjetivos variables e invariables. Consolidación de la concordancia en género (οικιακή βοηθός, σωστές οδηγίες). Formas de especificar el género (γυναίκες πολιτικοί, ο θηλυκός ελέφαντας). Concordancia parcial (Το τραπέζι και οι καρέκλες είναι παλιά) y concordancia de sentido (Πολλά άτομα της παρέας ήταν ξένοι).

 

Pronombres

- Pronombres personales: Colocación postverbal (OI + OD) de los pronombres átonos con imperativo y gerundio. Construcción con doble pronombre (Σας το θυμίζω). Pronombres con preposición (χωρίς εσέναμεταξύ μας). Iniciación a las formas coloquiales αυτηνής, αυτουνού, αυτωνών en lugar de αυτής, αυτού y αυτών respectivamenteRefuerzo de formas de pronombre asociadas con la partícula deíctica να (Πούντος; Νάτος!).

- Reflexivos y recíprocos: uso del pronombre reflexivo ο εαυτός μου, σου.... en todas las funciones (Τον ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός του. Μιλάει με τον εαυτό της.). Pronombres recíprocosο ένας... (σ)τον άλλο (Οι δύο αδερφές αγαπάνε η μία την άλλη).

- Uso enfático del genitivo posesivo (Εμένα ο γιος μου… ενώ εσένα ο δικός σου… Ήρθε κι αυτουνού η σειρά του). Uso de posesivos en expresiones (oι δικοί μου, Kαι στα δικά σου!).

- Indefinidos: καθένας καθεμία καθένα. Uso de adjetivos como pronombres indefinidos (άλλοςκάποιοςκάμποσοςίδιοςόλος); combinación (τόσοι άλλοιάλλοι τόσοι). Anulación de la oposición κανένας/ κάποιος, τίποτα/ κάτι en las oraciones interrogativas. Άλλος -η, -ο (Άλλοι μου το έδωσαν); uso con numeral (άλλος ένας, ένας άλλος, άλλα τόσα λεφτά); κάποιος, -α, -ο (Κάποιος σε ζήτησε); ο ίδιος, η ίδια, το ίδιο (Πέρασε ο ίδιος από εδώ). Κάτι + determinantes άλλο, τέτοιο, δικό μου (Θα φάω κάτι άλλο).

- Pronombres relativos: που, ο οποίος η οποία το οποίο, όποιος όποια όποιο, όσος όση όσο, ό,τι… en todos los casos, con o sin antecedente expreso, precedido o no de preposición (Το τηλέφωνο που μου έδωσες είναι λάθος, Άλλο είναι το θέμα για το οποίο μου μίλησεΤα παιδιά των οποίων οι γονείς έχουν αμάξι…Όλα όσα πρέπει να ξέρετε…).  Introducción a los usos menos comunes de που (Το σχολείο που πάω τώρα… Χθες που έριξα μια γρήγορη ματιά…).

VERBOS

- Futuro: formación del futuro de los verbos usuales del nivel. Insistencia en la oposición puntual / continuo (Θα πάρετε το τρένο των οκτώΘα παίρνετε το φάρμακό σας κάθε οκτώ ώρες.) combinada con los marcadores temporales adecuados. Formas con θα para expresar acciones futuras, predicciones (Στο τέλος θα μου ζητήσει συγγνώμη), suposiciones en el presente (Θα είναι τώρα στο σπίτι του).

 - Subjuntivo: sistematización de las formas regulares e irregulares del subjuntivo. Formación del subjuntivo de los verbos usuales del nivel. Consideración del aspecto: puntual / continuo conforme a la situación de comunicación. Usos referidos al presente, pasado y futuro para expresar las funciones propias del nivel: deseo (Θα μου άρεσε να σε συναντήσω απόψε); peticiones (Να κατεβάσεις τα σκουπίδια, σε παρακαλώ); consejos (Να γυμνάζεσαι συχνά); duda (Να πάω ή να μην πάω;); acciones futuras con conectores temporales (Μόλις γυρίσεις, πάρε με τηλέφωνο) y finales (Πήγαμε να επισκεφτούμε την Ακρόπολη).

- Imperativo. Sistematización del imperativo. Neutralización del aspecto y algunas irregularidades en la formación del imperativo presente (φεύγα / φύγε, κοίτα / κοίταξε). Partículas enfáticas del imperativo: για, έλα, εμπρός, άντε (έλα λέγε, εμπρός μίλα). Imperativos lexicalizados frecuentes (Έλα!, Λέγετε; Σώπα!).

- Gerundio: construcción del gerundio y valor temporalde simultaneidad (Τρώγοντας έρχεται η όρεξη). Uso con pronombre personal.

-Correlación de tiempos y modos en oraciones subordinadas:  indicativo en la transmisión de información y subjuntivo en la transmisión de órdenes o peticiones.

- Condicional: formación del condicional simple (θα πήγαινα) para funciones diversas  (Εγώ θα πήγαινα ευχαρίστως. Εγώ στη θέση σου δε θα πήγαινα. Θα μπορούσες να φέρεις το βιβλίο, σε παρακαλώ;)

-Aspecto. Durativo o de acción habitual: presente/ imperfecto / futuro continuo / subjuntivo continuo / condicional simple / imperativo continuo (Εργαζόταν εκεί επί δέκα χρόνια). Otras construcciones (Συνεχίζει να λέει ψέματα.. Όλο μας κοροϊδεύει). Contraste con aspecto puntual: aoristo / pretérito perfecto / pretérito pluscuamperfecto / futuro puntual / subjuntivo puntual / imperativo puntual. Incoativo (ΝυχτώνειΒράδιαζεΦύγαμε). Terminativo: pretérito perfecto / aoristo / pretérito pluscuamperfecto / (Έχει σταματήσει να δουλεύει). 

Modalidad: Necesidad / οbligación (είναι ανάγκη να... οφείλω να... Nα συμπληρώσετε την αίτηση); usos con formas puntuales y continuas. Capacidad: (είμαι / βρίσκομαι σε θέση να...). Permiso (Και δεν περνάτε; Να το υπογράψεις). Posibilidad / probabilidad / hipótesis: formas de indicativo y subjuntivo con θα, μπορεί να, ίσως να, πρέπει να, φαίνεται ότι, είναι δυνατόν να, είναι πιθανόν να, (λες) να…(Θα βρίσκονται στη Σύρο. Μπορεί να έχει χαθεί). Intención: σχεδιάζω να, λέω να, σκέφτομαι να… (Σχεδίαζαν να μετακομίσουν αλλού.).

- Perífrasis verbales de subjuntivo ligadas léxicamente al aspecto durativo / puntual (αρχίζω να, συνηθίζω νατελειώνω νασυνεχίζω ναξέρω ναμαθαίνω ναακούω ναβλέπω να... παραλίγο ναέτοιμος να...) o indiferentes (πρέπει ναχρειάζομαι ναελπίζω να...).

 

ADVERBIOS Y LOCUCIONES ADVERBIALES

- Adverbios relativos: όπου, όπως, όσο. Interrogativos: πού, πότε, πώς, πόσο. 

-Lexemas con una sola terminación: -α/ -ως (βαθιάταχυδρομικώς). Lexemas con dos terminaciones sin diferencia de significado (βέβαια βεβαίως) y con diferencia (ακριβά/ακριβώς).

- Locuciones y expresiones adverbiales (εκεί πάνω, εδώ κάτω, πάρα πέρα, ευθεία κάτω, πάνω κάτω, κάπου κάπου, πότε πότε, όπως όπως, πάνω απ΄όλα…).

-Consolidación de adverbios con pronombres (απέναντί μαςαριστερά τους)

 

ENLACES

Conjunciones y locuciones conjuntivas

- Subordinantes sustantivas y adverbiales de uso habitual: completivas: ότι, πως, να, μην, μήπως; causales: γιατί, επειδή, που; consecutivas: που, ώστε; concesivas: αν και, μολονότι, παρόλο που, ενώ; modales: όπως; condicionales: αν, εάν; temporales: όταν, μόλις, αφού, πριν, καθώς; finales: (για) να; comparativas: τόσο...όσο, σαν, πιο... από [ό, τι]..., περισσότερο... από..., λιγότερο... από...

Preposiciones y locuciones prepositivas

- Preposiciones más frecuentes con genitivo: κατά, εναντίον, υπέρ, λόγω, εκτός, εξαιτίας, μέσω, μεταξύ…

- Consolidación de construcciones de verbo más preposición (μιλάω για, ζητάω από, απαντάω σε, ενδιαφέρομαι για…).

DISCURSO

Cohesión y organización

- Coherencia de la temporalidad verbal en el discurso. Procedimientos de transmisión de información y cita: correlaciones de tiempos y modos verbales según la situación enunciativa (con y sin desplazamiento temporal), el tipo de información y la intención del emisor (comprometiéndose con la veracidad de la información o sin comprometerse con ella) (Λέει ότι πάτε μαζί Λέει να πάτε μαζίΕίπε ότι ήταν να βρέξει / Είπε ότι θα βρέξει / Είπε ότι πάντα βρέχει αυτή την εποχή); uso de expresiones citativas: φαίνεται ότι, σύμφωνα με, κατά + grupo nominal… (Κατά τους ειδικούς…).

- Marcadores frecuentes de iniciación según el tipo de texto y el registro (formal / informal, oral / escrito) para empezar (Μια φορά κι έναν καιρόΑγαπητέ συνάδελφεΑγαπηµένη μου Παναγιώτα); saludo (Ελπίζω να πάνε όλα καλάΠώς είναι οι δικοί σου;); desarrollo (επίσηςεπιπλέον); cambio de tema (σχετικά µεσε σχέση µε); conclusión (Τέλος); despedida (Θερµούς χαιρετισµούς, Δώσε χαιρετίσµατα..., Φιλικά).

- Marcadores frecuentes para añadir información (ακόµα και, εδώ που τα λέµε, etc.); clasificar (από τη µια πλευράαπό την άλλη); enumerar (πρώτον δεύτεροντέλος); reformular (δηλαδή); ejemplificar (για παράδειγµαόπως); argumentar (πράγµατιστο κάτω κάτω [τηςγραφής]); rebatir (παρόλα αυτά); corregir (όχι… αλλά…, δεν... αλλά...); poner de relieve (είναι φανερό ότι); resumir (Με λίγα λόγια).

- Puntuación y párrafos. Atención al empleo de los signos de puntuación como marcadores discursivos. Correspondencia entre los párrafos y los temas del discurso.

- Elección de formato de acuerdo con el tipo de texto y el grado de formalidad.

 

LÉXICO Y SEMÁNTICA

Vocabulario

- Vocabulario de las situaciones y temas trabajados; variantes formal-informal estándar. 

- Expresiones frecuentes en diferentes situaciones formales e informales para las funciones que se trabajan. 

- Sintagmas lexicalizados y secuencias estereotipadas de uso frecuente (µη κυβερνητική οργάνωση, µήνας του µέλιτος…).

- Locuciones verbales frecuentes (μαθαίνω απ´ έξωμιλάω ανοιχτάπληρώνω μετρητά...).

- Expresiones frecuentes de griego coloquial (Άκου λέει! Σκάσε!).

- Modismos o expresiones idiomáticas más usadas (Περνάω ζωή και κότα.).

 

Formación de palabras 

- Formación de palabras por derivación con cambio de categoría: derivación nominal / adjetival / verbal, (προσωπικός προσωπικότηταφωνή φωνητικόςφωνή φωνάζωκαλός > καλοσύνη, κλείνω > κλειστός, αύριο > αυριανός). Afijos frecuentes (-ότητα, -ίδα -ικός -άζω, -ίζω).

- Familias de palabras (μαγεύω-μαγεία-μαγικός).

- Introducción a siglas de uso frecuente (ΟΤΕΔΕΗΕΕΟΗΕΦ.Π.Α, ΠΡΟ-ΠΟ...).

- Formación de aumentativos mediante los sufijos -ακλάς (φωνακλάς), -άρα (αυτοκινητάρα)Valor apreciativo de los sufijos (Είσαι για µια µπιρίτσα;).

- Prefijos y sufijos de uso más frecuente sin cambio de categoría (απο-, εκ- εξ-, µετα-, περι-, συν- συλ- συµ-).

FONOLOGÍA Y ORTOGRAFÍA

- Consolidación del reconocimiento y la producción de los fonemas vocálicos y consonánticos del griego estándar.

- Grupos fónicos: acentos-atonicidad y entonación.

- Fonemas vocálicos: correcta distinción y articulación de los fonemas vocálicos, en las distintas posiciones. Atención a las secuencias más extrañas al hispanohablante en el interior de palabra (βορειοευρωπαίος /ioe/, νοτιοανατολικός /ioa/…).

 - Consolidación de los usos generales de los signos de puntuación.

- Abreviaturas y siglas de uso corriente (ΟΤΕΔΕΗ, ΕΕ, ΟΗΕ, ΑΕ...) y su pronunciación.

- Ortografía de las palabras de origen extranjero; simplificación o adecuación a la ortografía (τρένο/ τραίνο, Κέμπριτζ / Καίμπριτζρομαντικόςρωμαντικός).

- Realce entonativo para destacar la relevancia informativa de ciertos elementos de la oración, en especial de los antepuestos (Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ πήρε τηλέφωνο, frente a Ο διευθυντής πήρε τηλέφωνο).

- Acento de intensidad y reconocimiento de las sílabas tónicas. Pronunciación de sílabas con acento gráfico y de sílabas tónicas sin acento gráfico. 

- Introducción a dobles formas sin implicaciones de registro (ακόμα-ακόμηημέρα-μέρα). Diferenciaciones con implicaciones de sentido (λεφτά-λεπτά).

- Uso de la tilde en todas las palabras de dos o más sílabas. Uso de la tilde para distinguir dos palabras monosílabas con la misma ortografia (η ήπου /πού).